Ο θρίαμβος του Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι ένα συθέμελο ταρακούνημα για την ελληνική κοινωνία. Άλλους – και θέλω να πιστεύω ότι είμαστε η πλειοψηφία – μας πλημμυρίζει με χαρά, υπερηφάνεια και συγκίνηση, όχι μόνο για τη μεγάλη τιμή που έκανε στη χώρα μας, αλλά και για την πορεία αυτού του παιδιού, που από παιδί φτωχών μεταναστών στα Σεπόλια έφτασε να κατακτήσει την κορυφή του κόσμου.
Ο Γιάννης Αντετοκούμπο ξέρει καλά τι θα πει να μην φτάνει το φαγητό για να χορτάσει και αυτός και τα αδέρφια του, όπως ξέρει και από πρώτο χέρι τι θα πει να ζει κανείςχωρίς χαρτιά και χωρίς ίσα δικαιώματα σε μία χώρα που για τον ίδιο είναι η πατρίδα του, ενώ για πολλούς συμπατριώτες του είναι ένας ξένος και ένας παρίας.
Σε άλλους πάλι ο θρίαμβος του Γιάννη Αντετοκούνμποέχει δώσει μια γερή σφαλιάρα, από την οποίαπροσπαθούν να συνέλθουν. Πώς να διαχειριστούν ότι έγινε πρωταθλητής του NBA ένας «μαύρος», ένας «λαθρομετανάστης»; Πώς να αρνηθούν τώρα ότι είναι Έλληνας αυτός ο γίγαντας, που τίμησε την ελληνική σημαία όπως εκείνοι δεν θα μπορέσουν ποτέ ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα; Περαστικά τους. Άλλος ένας λόγος για τον οποίο θα χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη στον Γιάννη Αντετοκούμπο, γιατί η προσωπική του νίκη είναι και μία μεγάλη νίκη ενάντια στον φασισμό και τον ρατσισμό.
Βέβαια, υπάρχουν και οι άλλοι. Αυτοί που ο θρίαμβος του Γιάννη Αντετοκούνμπο τους οδηγεί στην πιο ανώδυνη διέξοδο, αυτή της απύθμενης υποκρισίας. Το καλοκαίρι του 2015 ήρθε προς ψήφιση στη Βουλή ο νόμος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για την ελληνική ιθαγένεια, ένας νόμος-τομή που έδινε τη δυνατότητα σε παιδιά μεταναστών, όπως ο Γιάννης Αντετοκούμπο και τα αδέρφια του, παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα και εγγράφονται στο δημοτικό σχολείο, να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια.
Τότε ακούστηκε μέσα στη Βουλή από τους δηλωμένους φασίστες η φράση «έτσι όπως πάμε, σε είκοσι χρόνια, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας θα είναι Πακιστανός», ενώ στη δική μου ομιλία επί του νομοσχεδίου είχα σχολιάσει πως «αν σκέφτονταν έτσι ή αν είχαν αυτή τη νομοθεσία στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ο Μπάρακ Ομπάμα δεν θα είχε γίνειΠρόεδρος».
Το επίμαχο, λοιπόν, άρθρο για την ιθαγένειακαταψηφίστηκε τότε από 84 βουλευτές, ανάμεσα σε αυτούς και οι: Κυριάκος Μητσοτάκης, Νίκος Δένδιας, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Γιώργος Κουμουτσάκος, Σοφία Βούλτεψη, Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου, Νίκη Κεραμέως, Βασίλης Κικίλιας, Όλγα Κεφαλογιάννη και άλλα επιφανή στελέχη της κυβερνώσας παράταξης.
Σήμερα, οι ίδιοι άνθρωποι χειροκροτούν τον Γιάννη Αντετοκούμπο και επιχειρούν να καπηλευτούν την επιτυχία του, ενώ το 2015 καταψήφισαν το άρθρο που του έδινε τη δυνατότητα να θεωρείται Έλληνας. Τώρα ο Γιάννης Αντετοκούμπο είναι «θεός», ενώ πριν λίγα χρόνια συντασσόντουσαν με αυτούς που τον αποκαλούσαν «λαθρομετανάστη» και «μαύρο» και μετην ψήφο τους τον καταδίκαζαν σε μία ζωή χωρίς ευκαιρίες και χωρίς δικαιώματα. Τώρα δήθεν πανηγυρίζουν, λες και κανείς δεν θυμάται τι απόψεις πρεσβεύουν και πόσο νοιάζονται για την τύχη των παιδιών των μεταναστών.
Η αλληλεγγύη μας για τους μετανάστες, τους πρόσφυγες και για όλους τους κατατρεγμένους αυτής της γης, όταν είναι ειλικρινής, δεν ορίζεται, ούτε περιορίζεται, ούτε μετριέται στα επιτεύγματά τους και στο πόσο προβάλλουν τη χώρα μας στον υπόλοιπο κόσμο. Θέλουμε όλα τα παιδιά να ζουν με αξιοπρέπεια και να έχουν ίσα δικαιώματα και ίση πρόσβαση στη γνώση, την υγεία, τον αθλητισμό και την τέχνη, ανεξάρτητα από ταταλέντα τους.
Ας αφήσει, λοιπόν, τα μεγάλα λόγια η κυβέρνηση της ΝΔ και ας τιμήσει τον θρίαμβο του Γιάννη Αντετοκούμποστην πράξη, δίνοντας επιτέλους την ελληνική ιθαγένεια σε αμέτρητα παιδιά μεταναστών, που έχουν γεννηθεί εδώ – πολλά έχουν κιόλας τελειώσει το ελληνικό σχολείο – και που κανείς δεν ξέρει να τους πει γιατί περιμένουν εδώ και χρόνια να γίνει δεκτή η αίτησή τους.
