Ποικιλόμορφη ήταν η επαγγελματική απασχόληση των Τυρναβιτών τα παλαιότερα χρόνια. Θα αναφέρουμε τα επαγγέλματα εκείνα που λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης δεν μπόρεσαν να αντέξουν στο χρόνο και αποτελούν παρελθόν.
Ο αλμπάνης
Είναι ο πεταλωτής που καλίγωνε τα άλογα, τα γαϊδούρια (γομάρια) και τα μουλάρια και έκανε και τον κτηνίατρο. Κατ’ αλφαβητική σειρά ήταν: Γεώργιος και Χρήστος Γεωργατζάς ή Αλμπάνης, Θωμάς Μαγαλιός, Δημήτριος Ταμπάκης και τα παιδιά του Γιάννης και Μιχάλης, Στέργιος Χαλκιόπουλος ή Χαλκιάς που έβγαζε δόντια ευνούχιζε (μουνούχιζε) ζώα, Ανδρέας Μπαντάνας που μετέφερε το πεταλωτήριο του στον Αμπελώνα.
Ο βαρελάς
Θεόδωρος Κόκκινος 1900-1978
Στον Τύρναβο με τα πολλά αμπέλια, παραγόταν και πολύ κρασί. Κάθε αμπελουργός είχε στο σπίτι του σε δροσερό μέρος (υπόγειο ή κελάρι) τα απαραίτητα σκέυη (βαρέλια, κάδες κλπ). Επειδή το κρασί καταναλισκόταν τον ίδιο χρόνο της παραγωγής του, τα βαρέλια που έμεναν άδεια σκέβρωναν. Αυτά τα επισκέυαζαν ειδικοί τεχνίτες που “καλαφάτιζαν”, δηλαδή έκλειναν τις χαραμάδες με λωρίδες βάλτου. Ένας από αυτούς ήταν ο μπάρμπα Θεόδωρος Κόκκινος, που κάθε χρόνο, για δυο περίπου μήνες (Σεπτέμβριο – Οκτώβριο)δούλευε εντατικά από σπίτι σε σπίτι. Έφτιαχνε και καινούρια βαρέλια. Ήταν περιζήτητος τεχνίτης βαρελιών και εκτός περιοχής Τυρνάβου. Το μυστικό του, πέρα από την καλλιτεχνία και την καλή αίσθηση γεωμετρίας, ήταν η τεράστια υπομονή του, γεννήθηκε το 1900 και πέθανε το 1978. Άλλοι βαρελαδες ήτανε ο Δημήτριος Μπάκος, ο Αντώνιος Βασ,. Μπασδέκης, ο Μιχ. Στατήρης και ο Κ. Παπράς.
Ο καροποιός
Κατασκεύαζαν ή επισκέυάζαν σούστες και κάρα που λόγω των γεωργικών εργασιών υπήρχαν πολλά στον Τύρναβο. Οι παλαιότεροι με αλφαβητική σειρά:
Απόστολος Δομενικιώτης, Πέτρος Ζιώγας, Αθανάσιος και Χριστόφορος Κυριάκος, Δημοσθένης Ληλιούλης, Λάμπρος Μίσιος, Βασίλης και Γιάννης Μουζάς, Βαγγέλης και Θανάσης Μπουλούμπασης, Θωμάς Νερολιάτσος, Δημήτριος Σιώμος, Ιωάννης Ταμπάκης και Ζήσης Τζικούλης.
Ο σαμαράς
Επιδιόρθωναν σαμαρια (σάγματα) για τα μουλάρια και τα γαϊδούρια (γομάρια) που ήταν αρκετά πριν από πολλά χρόνια. Οι γνωστοί μέχρι το 1960 ήταν οι Δανιήλ Έξαρχος, Γιώργος Ζησούλης και Νίκος Κυραμουσλής.
Ο σιδεράς
Οι παλαιότεροι με αλφαβητική σειρά: Βαγγέλης Βολιώτης, Ζήσης Κ. Γεωργιου, Δημήτρης Γκατζηρούλης ή Μάλβης, Θεόδωρος Κεραμίδας, Κώστας Μαρκεζος, Αναστάσιος Μάτος, Νίκος Μουστάκας, Νίκος Παπαγεωργίου, Βαγγέλης Υφούλης, Μιχάλης Χαιδάς και τα παιδιά του Σωτήρης, Γιώργος και Μανώλης.
Ο χαμουρτζής
Κατασκεύαζαν ή επισκεύαζαν χάμουρα που ήταν αναγκαία για το ζέψιμο των αλόγων στις σούστες κάρα κτλ. Τα χάμουρα ήταν η κεφαλαριά, η λαιμαριά, το σαμαράκι και η πισινέλλα. Οι τεχνίτες αυτοί με αλφαβητική σειρά: Αθανάσιος Παπαπαναγιώτου ή σαράτσης, Φίλλιπας Βελησσαρίου, Γιώργος Γκατζηρούλης ή Μάλβης και Σπύρος Γκατζηρούλης.
