Σεισμός 3 Μαρίου 2021, μια θυμωμένη έκρηξη της φύσης μας προσγείωσε βίαια σε μια καθημερινότητα δύσκολη. Οι φυσικές καταστροφές είναι απρόβλεπτες και χρήζουν προληπτικής προστασίας και μέτρων. Μόλις χθες το μεσημέρι ημέρα Τετάρτη, την ίδια μέρα που έγινε και ο μεγάλος σεισμός, μας ταρακούνησε και κυρίως μας υπενθύμισε ότι η γη για αρκετό διάστημα θα τρέμει περισσότερο ή λιγότερο δεν έχει σημασία, γιατί στην βεβαρημένη κακή ψυχολογία όλων μας έχει αρνητική επιρροή. Δεν είναι μόνο ότι πρέπει να ξαναχτίσεις ότι λαβώθηκε από την μανία της φύσης ,που σημαίνει δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη που λειτουργούν προσθετικά στην άσχημη ψυχολογία, είναι και οι ανθρώπινες ψυχές που υπάρχουν πίσω από κάθε καταστροφή. Ίσως θα πρέπει να ξεφυλλίσουμε τις σελίδες της ζωής ανθρώπων που ο σεισμός είναι ένα συχνό φαινόμενο και το πως έμαθαν να συμβιώνουν μαζί του. Λόγω λοιπόν του σεισμού μπήκα στη διαδικασία όπως και πολλοί άλλοι να αναμοχλεύσω αποφάσεις ,νομοθετήματα που αφορούν το τι ακολουθεί μετά από μια φυσική καταστροφή. Τόση δαιδαλώδης η αναζήτηση, για να διαβάσεις και να κατανοήσεις μια απόφαση που αφορά το τώρα, πρέπει υπομονετικά να ανατρέξεις σε πολλούς νόμους που τροποποιήθηκαν σε βάθος χρόνου ,μια ακατάληπτη φλυαρία για να φθάσεις σε πέντε, δέκα ουσιαστικά σημεία που πρέπει να γνωρίζεις. Έτσι λειτουργεί το νομοπαρασκευαστικό κομμάτι της χώρας μας ποια είμαι εγώ που θα το κρίνω. Διαβάζεις ενημερώνεσαι στο μέτρο του δυνατού, που δεν είναι δουλειά σου, αλλά πως να αντιμετωπίσεις την γραφειοκρατία που καλά κρατεί και τον οποιοδήποτε υπάλληλο ανεξαρτήτως θέσης ευθύνης τηλεφωνικά μια και λόγω πανδημίας δεν έχεις και πολλές επιλογές. Αφού λοιπόν μαζεύεις τα αποθέματα αντοχής που σου έχουν απομείνει ξεκινάς την προσπάθεια…
Ο μη καλός συντονισμός και καλής συνεννόησης της εκάστοτε τοπικής αυτοδιοίκησης με τους αρμοδίους της κεντρικής κυβέρνησης, αφορά τους πριν και τους νυν δεν ξέρω για το μέλλον εύχομαι ο Θεός να βάλει το χέρι του, ξεκινά μια σουρεαλιστική καθημερινότητα. Στο πρώτο τηλέφωνο μια φωνή νεανική με αρκετή δόση ανασφάλειας στις ερωτήσεις σου απαντά συγνώμη δεν γνωρίζω είμαι καινούργιος στη θέση, να ρωτήσω τον προϊστάμενο.
Το σέβομαι και η απάντηση του προϊσταμένου έρχεται λακωνική: Λυπάμαι δεν γνωρίζουμε κάτι, τα θέματα αυτά είναι υποθέσεις που χρειάζονται πολιτικές αποφάσεις. Επικοινωνείς με τον πολιτικό φορέα, το Υπουργείο δηλαδή όπου σε παραπέμπουν σε κάποια γραμματεία που είναι αρμόδια για τα αντίστοιχα θέματα και δεν συστεγάζεται στον ίδιο χώρο. Υπομονετικά επικοινωνείς με την Γραμματεία που χωροταξικά είναι εκτός Υπουργείου και ο πρώτος ευγενικά πάντα σε παραπέμπει σε κάποιον άλλο ,οποίος άλλος είναι υπεύθυνος για τις καταστροφές του Ιανού και τελικά καταφέρνεις να μιλήσεις με τον κατάλληλο άτομο στο κατάλληλο τμήμα με απάντηση κάτι ανάλογο με τους χρησμούς της Πυθίας. Οι Δήμοι σε Δελτία Τύπου προτρέπουν τους πολίτες να επικοινωνήσουν με διάφορους φορείς αλλά και εκεί σε γειώνουν και σε ξαναστέλνουν στον Πρόεδρο ή το Δήμαρχο της κοινότητας ή του Δήμου, διότι δεν μπορούν να μιλούν με τον κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Σωστό, αλλά με κάποιο που έχει ορισθεί ως διαχειριστής της κατάστασης. Οι Δήμοι από την άλλοι αμήχανοι μπροστά στο φαινόμενο που εξελίσσεται μπροστά τους στη παρούσα φάση έχω την αίσθηση ότι χρειάζονται πυξίδα, GPS για να είναι χρηστικοί. Έχουμε όμως και κάποιους τοπικούς με αντιπολιτευτικό λόγο που κουνούν το δάκτυλο και φωνάζουν επενδύοντας στην κακή ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων. Εάν υπάρχει κάποιος από μηχανής Θεός να τον προτείνουν πεδίον δόξας λαμπρό…Από την άλλη οι Δήμοι πρέπει να καταλάβουν ότι η φυσικές καταστροφές είναι ένα crash test για το πως αντιδρούμε στα δύσκολα και επειδή εξ ορισμού είναι ο δίαυλος επικοινωνίας με την κεντρική πολιτική σκηνή και οι σχέση με τους πολίτες περισσότερο ανθρωποκεντρική ας σκύψουν στα προβλήματα με σοβαρότητα και αμεσότητα. Είμαστε και εμείς όλοι που θέλουμε λύση εδώ και τώρα και σύμφωνα με τις ανάγκες του καθενός, ανυπόμονοι είμαστε και θέλουμε να βγούμε πρώτοι στο κατοστάρι όταν δεν τρέξαμε ποτέ. Δεν μπορώ να διαφωνήσω στις ενστάσεις όσο αναφορά την ολιγωρία σε θέματα προτεραιότητας και κυρίως μέτρων στήριξης των πληγέντων αλλά μέχρι εκεί που σημαίνει ότι πρέπει να ανασκουμπωθούμε, να σταθούμε στα πόδια μας και να συνεχίσουμε με άμεση και απρόσκοπτη υλοποίηση των εξαγγελιών για τα μέτρα στήριξης.
Γράφει Μαλίτα Κατερίνα.
