Η φωτογραφία από την Εφημερίδα “ΑΘΗΝΑΙΚΑ ΝΕΑ”22 Ιουλίου 1932 ΜΕ ΤΗ ΛΕΖΆΝΤΑ: Η σκηνοπηγία ήτο πάντοτε δύσκολος περιπέτεια διά τους παραθεριστάς. εσχάτως εφευρέθη τρόπος ναπληρούνται αέος αεροσωλήνες ελαστικοί γύρω από την βάσιν της σκηνής, οι  οποίοι την διατηρούν εις κάθετον γραμμή, η απλοποίησις  αυτή εγένετο δεκτή μετά χαράς από τους παραθεριστάς.

Αρχές 1930 ,την Ελλάδα την ταλανίζουν ακόμη τα απόνερα της οικονομικής κρίσης. Η κυβέρνηση Τσαλδάρη υιοθετεί το σύνθημα ”Τουρισμός -Πολιτισμός”.Στα χρόνια του Μεσοπολέμου ο τουρισμός άρχισε να μορφοποιείται σιγά σιγά για να  αποκτήσει όλα τα χαρακτηριστικά ενός κοινωνικού φαινομένου..Η Ελλάδα σαν πληγωμένο ζώο προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές της ,που προκλήθηκαν από τις εθνικές περιπέτειες και την οικονομική ανέχεια των πολιτών .Εργαλείο αποτέλεσε ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού(ΕΟΤ) ,ο οποίος είχε δημιουργηθεί στα τέλη της δεκαετίας του 1920.

Η Ελλάδα γίνεται πρωτοπόρος στο φαινόμενο στην υλοποίηση αυτό που σήμερα θα το αποκαλούσαμε “πολιτιστικό τουρισμό”

Η έλλειψη υποδομών τεχνηέντως έμεινε κρυμμένη αφού το η πολιτισμική κληρονομιά αποτελούσε το δέλεαρ της επιλογής της Ελλάδας ως τουριστικό προορισμό.  Οι επενδύσεις στο κομμάτι του τουρισμού ήταν ανύπαρκτες επομένως η μόνη ανέδοξη λύση και προφανής στην τότε κατάσταση ήταν να προτάξουν τις φυσικές ομορφιές της χώρας μας.Περιοχές που επιλέχθηκαν να πρωταγωνιστήσουν στην τουριστικά καμπάνια της Ελλάδας ήταν η Αττική. Τα νησιά και όπως αποκαλούσαν τις σημαντικέ ςπόλεις του Βορρά οι “Νεράιδες της Μακεδονίας”(Θεσσαλονίκη,Νάουσα,Εδεσσα,Καστοριά κ.λ.π).Οι οικονομικές δυνάμεις της χώρας ήταν μικρές για να σηκώσουν ένα τόσο μεγαλόπνοο πρόγραμμα.

Το πρόγραμμα απλώθηκε από την αποβάθρα Περάματος μέχρι της πλαζ της Γλυφάδας ,της Βουλιαγμένης και να φθάσει εώς το Σούνιο.

3 2

Έδεσσα (φωτ. Fred. Boissonnas).

Μέσα σε αυτό το τουριστικό άνοιγμα που προσπαθούσε να υλοποιήσει η Ελλάδα βρήκε έδαφος να αναπτυχθεί το κίνημα της σκηνοπηγίας. Έστηναν τις σκηνές τους  «εις την άβυσσον των Πεύκων του δάσους Μελίσσια» ή στις απόμερες παραλίες! Ήταν οι προπομποί των γνωστών μας κατασκηνώσεων, οι οποίες είχαν αρχίσει δειλά-δειλά να εμφανίζονται από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Τον Αύγουστο 1936, με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας Μεταξά σχεδόν τα πάντα άλλαξαν. Ο ΕΟΤ καταργήθηκε για να επανιδρυθεί περίπου μία 25ετία αργότερα (1950), ο τουρισμός τέθηκε υπό αυστηρότατο έλεγχο και άρχιζε μια νέα περίοδος για την τουριστική μας ιστορία.

Σκηνοπηγία ή εορτή της Συγκομιδής ή εορτή των Σκηνών, αν ανατρέξει κάποιος στο διαδίκτυο θα νακαλύψει ότι ονομαζόταν και ονομάζεται η τελευταία από τις τρεις μεγάλες γιορτές των Ιουδαίων, μετά το Πάσχα και την Πεντηκοστή, διάρκειας επτά ημερών, που “τελείται προς ευχαριστίαν για την συγκομιδή των καρπών και προς ανάμνηση της καθοδήγησης του Ισραήλ από τον Θεό στην Έρημο του Σινά μετά την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο και την διαμονή τους σε σκηνές.”.

 

Ο «εξακροπολισμός»ένας νέος όρος προστίθεται στα ελληνικά τουριστικά δρώμενα.(Ο Γάλλος Ακαδημαϊκός Georges Duhamel (1884-1966) επισκέπτεται την Αθήνα και υπόσχεται: «Θα ξανάρθω ιερά γη! Θα ξανάρθω να ονειρευτώ αργότερα, εις τα ιερά σου χώματα»! Ο ίδιος θα εισάγει και τον «εξακροπολισμός» (s’ acropoliser) θέλοντας να δώσει με έντονο τρόπο τη μαγεία που ασκεί η Ακρόπολη στους επισκέπτες της. Στα ευρωπαϊκά έντυπα επανέρχεται στην επικαιρότητα η ρήση του Γάλλου ποιητή Jean Richepin (1849-1926): «Όταν η γη θα ξεψυχά στο διάστημα η τελευταία λέξη της θα είναι: Αθήνα!».

Οι οργανωμένες προσπάθειες για προσέλκυση τουρισμού είχαν ξεκινήσει ήδη από τα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του 20ού αιώνα. Η πρώτη υπηρεσία, το «Γραφείο Ξένων και Εκθέσεων» συστήθηκε ήδη το 1914.  Χρειάστηκαν περίπου 15 χρόνια για να ιδρυθεί ο ΕΟΤ.. Παρά τις αδυναμίες του, το κράτος βελτίωνε τις υποτυπώδεις ξενοδοχειακές υποδομές και δημιουργούσε το θεσμικό πλαίσιο για την ανάπτυξη και λειτουργία τους, προσπαθούσε να συνδέσει συγκοινωνιακά τους τουριστικούς προορισμούς με τις κοντινές μεγαλουπόλεις και να εξωραΐσει τις αρχαιολογικές περιοχές. Θεσμοί όπως η τουριστική αστυνομία και εκδόσεις ξενόγλωσσων τουριστικών οδηγών έβλεπαν το φως, ενώ δεκάδες εκδόσεις εντυπωσιασμένων ταξιδιωτών –κυρίως σε ευρωπαϊκές χώρες– διαφήμιζαν τη χώρα.

Η χώρα χωρίζεται σε 5 τουριστικές περιφέρειες, όπου στη μεγαλύτερη πόλη της κάθε περιφέρειας εδρεύει η Επιτροπή Τουρισμού. Συγκαλούνται τοπικά συνέδρια στα οποία συζητούνται όλα τα εκκρεμή τουριστικά ζητήματα. Ξεκινά η δημιουργία ξενώνων στην Πεντέλη, το Σούνιο, στα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου. Υιοθετούνται ευρωπαϊκές διατάξεις για τους θορύβους στις πόλεις. Περιορίζονται δραστικά ο ανατριχιαστικός θόρυβος των τραμ στις ράγες, τα κλάξον, οι ρομβίες και τα γραμμόφωνα των πλανόδιων μουσικών.

Της Κατερίνας Μαλίτα