Απόγονος παλιάς οικογένειας της Κρήτης. Γιός του Φραγκιού Λυμπρίτη. Γεννήθηκε το 1846 στο νησί Ίος όπου είχε εγκατασταθεί ο πατέρας του το 1830 μετά τη λήξη του κριτικού αγώνα.
Αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων και κατετάγη στο σώμα Μηχανικού. Ύστερα από ένα χρόνο πήγε από τους πρώτους στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κρήτη, όπου συμμετείχε στην επανάσταση μέχρι το τέλος της το 1869, οπότε επανήλθε στο στρατό και πήγε στη Γαλλία για να συμπληρώσει τις στρατιωτικές του σπουδές.
Μετά την επάνοδό του διορίστηκε καθηγητής της Σχολής Ευελπίδων . Αργότερα έγινε επιτελάρχης και μελέτησε την άμυνα της Λάρισας. Ασχολήθηκε με την πολιτική στον Τύρναβο και διαδέχθηκε ως κομματάρχης τον Αθανάσιο Ζαφειριάδη. Εκλέχθηκε για πρώτη φορά Βουλευτής το 1895 και επανεκλέχθηκε άλλες 6 φορές τα χρόνια 1898, 1902, 1905, 1906, 1915 και 1920. Ως βουλευτής αντιτάχθηκε στο θεσμό της γενικής διοίκησης του Στρατού. Έγινε υπουργός των στρατιωτικών και το 1902 παραιτήθηκε, όταν απέκρουσε τον οργανισμό του Στρατού που επέβαλε η γενική διοίκηση. Το 1909 αντιτάχθηκε κατά του στρατιωτικού συνδέσμου και αναγκάστηκε να αποσυρθεί από την πολιτική. Το 1920 καταδικάστηκε για συνωμοσία και κλείστηκε για λίγους μήνες στη φυλακές Ιτζεδίν.
Αποστρατεύθηκε με το βαθμό του υποστράτηγου. Ήταν από τη φύση του εύστροφος και εγκυκλοπαιδικός νους και έκανε άριστη εκλογή των συνεργατών του. Φιλόδοξος και με μέσο την πολιτική, κατόρθωσε να παραγκωνίσει γρήγορα το κόμμα του Μανωλάκη Δημητριάδη. Η κατασκευή της κεντρικής πλατείας του Τυρνάβου και η επανακατασκευή της γέφυρας που είχε καταστραφεί από την πλημμύρα το 1885 είναι έργα του Λυμπρίτη. Πέθανε στην Αθήνα το 1928.
Στον Τύρναβο υπάρχει οδός με το όνομά του.
Βιβλιογραφία Βύρων Γ. Σκρουμπής Τύρναβος
