Λίγους μήνες μετά την κρίση του 87 νέος έφεδρος αξιωματικός Πεζικού, παρουσιάζομαι σε μια μάχιμη μονάδα του Ελληνικού Στρατού που εδρεύει στο Πέπλο Έβρου με χώρο ευθύνης μεταξύ άλλων και την Γέφυρα των Κήπων, το πιο σημαντικό μας σημείο σύνορο με την Τουρκία. Διοικητής του τάγματος προκαλύψεως είναι ο Ανχης Γλεντζές Ηλίας, καταδρομέας, ήρωας του πολέμου του 74 στη Κύπρο, νικητής σε σημαντικές μάχες έναντι των Τούρκων εισβολέων. Η φήμη του τρομακτική για όσα έζησε και έκανε σε έναν πόλεμο εξ αρχής χαμένο από προδοσία. Κανείς δεν με προετοιμάζει για το σε ποιον ακριβώς θα παρουσιαστώ. Μόνο ο προμηθευτής του ΚΨΜ μου ισιώνει το καπέλο, μου λέει ‘’ίσιο το κορμί αξιωματικέ δε ξέρεις τι εστί Γλεντζές. Άντε πήγαινε και να ’σαι ψύχραιμος.’’ Ωχ λέω τι μου λέει αυτός τι εννοεί;
Κτυπώ τη πόρτα και μια βαριά φωνή μου λέει: Ναι ποιος;;; Ανοίγω μπαίνω κτυπάω προσοχή χαιρετάω στρατιωτικά και αναφέρομαι σε έναν ογκόλιθο αξιωματικό Διοικητή 2 μέτρα θηρίο, απόλυτα ψαρωτικός. Παγώνω νιώθω να μην με κρατάν τα πόδια μου αλλά ο έμπειρος Διοικητής μου λέει ευγενικά να καθίσω.
Μεγάλη μου τιμή να είμαι πλέον υπό τις διαταγές ενός θρύλου των Καταδρομών της 31 ΜΚ της Κύπρου. Οι πουλάδες και τα παράσημα στη στολή του μαγνητίζουν το βλέμμα μου. Η παρουσίαση μου τελείωσε και ούτε καν θυμάμαι τι είπα τι μου είπε αλλά φεύγω εντυπωσιασμένος. Από την επόμενη μέρα το πρωί αρχίζει η περιπέτεια που λίγο διέφερε από εμπόλεμη περιοχή. Η νοοτροπία της περιοχής του Έβρου που οι πιο πολλοί τότε την αποκαλούσαν Γκατζολία ήταν άσχημη για τους στρατιώτες αλλά πολύ θετική για τους αξιωματικούς όλων των βαθμών.
Το προηγούμενο βράδυ μείναμε σε ένα ξενοδοχείο στις Φέρρες και ο ξενοδόχος μας είπε μια ιστορία για προξενιά και έρωτες με τα κορίτσια της περιοχής. Ένας γιατρός στρατιώτης είχε δεσμό με μια Εβρίτισα και όταν πήγε στο πατέρα της να την ζητήσει σε γάμο πήρε την απάντηση του πατέρα της. Δεν την δώσαμε σε αξιωματικό θα την δώσουμε σε γιατρό. Όχι δε γίνεται Γιατρέ. Και ο γάμος δεν έγινε ποτέ. Η βαριά βραχνή φωνή του Γλεντζέ το πρωί στην αναφορά και τα γεμάτα FN με έβαλαν στο κλίμα ότι εδώ είναι άγρια τα πράγματα. Όταν έλεγες αυθόρμητα στον Γλεντζέ διατάξτε σου απαντούσε… Αν σε διατάξω θα λιποθυμήσεις. Γεμάτα όπλα και το Αλτ τι σι την τρίτη φορά ήταν πυροβολώ.
13 χιλιόμετρα ναρκοπέδια κατά μήκος του Έβρου ήταν ο χώρος ευθύνης μου αφού είχα ειδικότητα Σκαπανέας Πεζικού δηλαδή νάρκες και εκρηκτικά. Mines παντού πινακίδες και συρματοπλέγματα γιατί τα ναρκοπέδια δεν μπαίνουν για να σκοτώσουν αλλά για να γίνουν ανυπέρβλητα εμπόδια στον Τούρκο εισβολέα. Άρα είχαν σήμανση πάντα. Απέναντι στα 150 μέτρα η Τουρκία ένας άλλος εχθρικός κόσμος. Θητεία μόνο για άντρες έτοιμους για όλα. Ένα χρόνο πριν κάποια επεισόδια που έγιναν έδειχναν την αγριότητα της περιοχής αλλά και την γενναιότητα των Ελλήνων στρατιωτικών σε πολύ δύσκολες καταστάσεις.
Δεκέμβριος του 86 λίγο πριν έναν μεγάλο χιονιά που άφησε μισό μέτρο χιόνι ένα μεθοριακό επεισόδιο είχε έναν Έλληνα στρατιώτη νεκρο,9 Τούρκους νεκρούς και 15 τραυματίες Τούρκους. Για το συγκεκριμένο επεισόδιο θα αναφερθούμε σε ειδικό άρθρο. Η γνωστή κρίση του 87 έφερε Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα του Πολέμου και την μονάδα μου 3 μήνες στο ποτάμι σε επιφυλακή. Η εμπειρία να έχεις Διοικητή τον Ανχη Γλεντζέ ήταν ανεκτίμητη που γνώρισα έναν από τους καλύτερους αξιωματικούς Καταδρομέας με πολύ ισχυρή προσωπικότητα και ικανότητα Διοίκησης που ενέπνεε όλο το προσωπικό Αξιωματικούς και στρατιώτες.
Η εκπαίδευση και η καθημερινότητα προσομοίωνε με πολεμικές συνθήκες. Τρέμανε και τα τσιμέντα όταν στην αναφορά Τάγματος μιλούσε ο Γλεντζές και χωρίς μεγάφωνο.
Η φωνή του έλεγαν έφτανε απέναντι στα αυτιά των Τούρκων και τους θύμιζε τι έπαθαν στην Κύπρο από τους καταδρομείς και μόνο. Ο Στρατηγός Γλεντζές είναι ακόμη επικηρυγμένος από τους Τούρκους σαν εγκληματίας πολέμου του 74. Στην κρίση του 87 με το Σισμίκ ο Ανχης Γλεντζές σαν διοικητής του 534 Τάγματος Προκαλύψεως με χώρο ευθύνης πέριξ της Γέφυρας των Κήπων, μπροστάρης δεν επέτρεψε στους Τούρκους ούτε να σκεφτούν κάποια επίθεση στην μεθόριο. Όλα αυτά 31 χρόνια μετά είναι πλέον ιστορία αλλά ζωντανή ιστορία με φήμες με διηγήσεις αλλά και αρχεία επίσημα από αναφορές.
Για μένα ζωντανή παραμένει η γνωριμία μου με τον Στρατηγό Γλεντζέ και η τιμή μου που υπηρέτησα υπό τις διαταγές του νέος τότε έφεδρος ηγήτορες. Ο Στρατηγός ζει μόνιμα στο χωριό του στην Σπάρτη και σε πείσμα πολλών Δεν Ξεχνώ.
