HomeΔΙΕΘΝΗ

Έρνεστ Χεμινγουέι- 1922: Μην ξεχνάτε τους Έλληνες πρόσφυγες! Amal σημαίνει ΕΛΠΙΔΑ!

Έρνεστ Χεμινγουέι- 1922: Μην ξεχνάτε τους Έλληνες πρόσφυγες! Amal σημαίνει ΕΛΠΙΔΑ!

Δεν έχει σημασία το χρώμα της, η γλώσσα της, η θρησκεία της, η χώρα προέλευσης .Αν βγάλουμε την Ελπίδα από αυτή τη κούκλα τότε θα καταλάβουμε ακριβώς τι σημαίνει Amal για όλα τα ασυνόδευτα παιδιά που καλούνται να βιοποριστούν μόνα τους σε μία ξένη χώρα.

 Θα ξεκινήσουμε την αφήγηση από την Συρία μιας και από εκεί ξεκινάει και η Amal…

 Συρία είναι μια χώρα της Μέσης Ανατολής που εκτείνεται μεταξύ του Ευφράτη ποταμού, της Αραβικής ερήμου και της Μεσόγειου θάλασσας.

 Μια χώρα που γείτονες της είναι βόρεια η Τουρκία,  ανατολικά  το Ιράκ,  νότια η Ιορδανία, στα νοτιοδυτικά  το Ισραήλ και ο Λίβανος και στα βορειοδυτικά βρέχεται από τη Μεσόγειο Θάλασσα.

Πρωτεύουσα της χώρας και μεγαλύτερη πόλη της, είναι η Δαμασκός, μία εκ των αρχαιότερων ελληνικών πόλεων, η οποία πήρε το όνομά της από μυθικό ήρωα της Αρκαδίας.

Ο Ηρώδης έχτισε στην περιοχή θέατρο και γυμνάσιο κατά τα ελληνικά πρότυπα.

Πολλές από τις πόλεις της έχουν γίνει γνωστές μέσω των εκστρατειών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, καθώς η Συρία αποτελούσε μέρος της Περσικής Αυτοκρατορίας.

Με την νίκη όμως των Ελλήνων πέρασε στα «χέρια» της ελληνικής κυριαρχίας αρχικά με επικεφαλής τον Μ. Αλέξανδρο, έπειτα τον Πτολεμαίο και τέλος τον Σέλευκο.

Ας σημειωθεί πως κάποιοι Σύριοι, ακόμα και σήμερα, θεωρούν τους εαυτούς τους απογόνους των Σελευκιδών!

Το όνομά της  προέρχεται από το ελληνικό «σάρμα» (=σχισμή του εδάφους). Αλλά και το σημιτικό όνομά της «Αράμ» ετυμολογείται από το ελληνικό ρήμα αίρω (= υψώνω). 

Οι Έλληνες , που ζούσαν στην Συρία, διέπρεπαν στην στρατιωτική τέχνη, στην λογοτεχνία, στο εμπόριο, καθώς και σε άλλους τομείς. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι τέσσερις Ρωμαίοι Αυτοκράτορες (Σεπτίμιος, Αλέξανδρος Σεβήρος, Καρακάλλας, Ηλιογάβαλος) ήταν ελληνικής καταγωγής!

Πολλές πόλεις της Συρίας βρίθουν κτηρίων αρχαίου ελληνικού τύπου, ελληνικών βιβλιοθηκών και θεάτρων, καθώς και αμέτρητων λουτρών.

 Η πόλη Χαμιντιέ, οι κάτοικοι της οποία; η διάλεκτος έχει τις ρίζες της στην κρητική. Οι Χαμεντιαοί υπολογίζονται περί τους 3.000 επί του συνολικού πληθυσμού της περιοχής, ο οποίος ανέρχεται στους 5.000.

Δηλώνουν μάλιστα ότι, αν και μουσουλμάνοι, εφαρμόζουν την μονογαμία και θεωρούν ότι τα αγόρια και τα κορίτσια έχουν το δικαίωμα να μορφώνονται εξίσου.

Η πόλη «Παλμύρα»,  γνώρισε μεγάλη ακμή την εποχή των Αντωνίνων και έπειτα της Ζηνοβίας. Η τελευταία ισχυριζόταν, ότι ήταν απόγονος της Κλεοπάτρας (κόρη του βασιλιά Πτολεμαίου ΙΒ’) και επομένως ελληνικής καταγωγής, παρ’ ότι η συμβατική ιστορία το αμφισβητεί.

Οργάνωσε το πολίτευμα της Παλμύρας με βάση το αντίστοιχο ελληνικό και μετέτρεψε την εν λόγω πόλη σε κέντρο καλλιέργειας ελληνικών γραμμάτων. Χάριν στην δράση της το ελληνικό στοιχείο σταδιακά εκτόπιζε το ασιατικό… 

Κτίρια με ελληνική αισθητική έγιναν αντικείμενο θαυμασμού σε όλο τον κόσμο.

Αλλά και άλλες αρχαίες ελληνικές πόλεις, αμέτρητες στον αριθμό τους: Αντιγόνεια, Αντιόχεια, Αρσινόη, Αχαΐα, Βέροια, Δάφνη, Δημητριάς, Ελλάς (η ύπαρξή της μαρτυρείται και από τον Στέφανο Βυζάντιο: «ἒστι δὲ καὶ ἂλλη πόλις Ἑλλάς κοίλης Συρίας»), Ηράκλεια, Ιθάκη, Ιεράπολη, Καλλίπολη, Μέγαρα, Λαοδικεία, Πιερία, Τύρος, Σελεύκεια, Χαλκίς, Ωροπός, Τεγέα, Έμεσα (σήμερα: Χομς, πατρίδα του φιλοσόφου Ποσειδώνιου του Στωϊκού), κ.α. 

η Δαμασκός, μία εκ των αρχαιότερων ελληνικών πόλεων, η οποία πήρε το όνομά της από μυθικό ήρωα της Αρκαδίας. Ο Ηρώδης έχτισε στην περιοχή θέατρο και γυμνάσιο κατά τα ελληνικά πρότυπα.

Τα παραπάνω για να γνωρίσουμε την Ελληνική σφραγίδα που άφησε ο Μέγας Αλέξανδρος με τις κατακτήσεις του στο τότε γνωστό κόσμο.

Ο σοφιστής Λιβάνιος αναφέρει μάλιστα, ότι η πόλη Ιώνη, κοντά στην Αντιόχεια, υπήρξε ελληνική αποικία του 7ου αι. π.Χ. . Τονίζει ακόμη πως η εν λόγω πόλη χτίστηκε συγκεκριμένα από Αργείους και έπειτα εγκαταστάθηκαν σε αυτήν Κρήτες και Κύπριοι.

Στη νεότερη ιστορία, οι Έλληνες βρέθηκαν πρόσφυγες στη Συρία αρκετές φορές και με μαζικό χαρακτήρα:

A. Μετά τον Ελληνο-Τουρκικό Πολέμο (1919-1922) και της υποχρεωτικής ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το 1923, περίπου 17.000 Έλληνες ξέφυγαν από τη Μικρασιατική Καταστροφή διαφεύγοντας σε διάφορες πόλεις της Συρίας

Β. Το 1939 όταν το Σαντζάκιο της Αλεξανδρέττας προσαρτήθηκε από την Τουρκία, περίπου 12.000 Έλληνες κατέφυγαν στη Δαμασκό και το Χαλέπι και εντάχθηκαν στις υπάρχουσες Ελληνικές κοινότητες.

Γ. Τον ίδιο ακριβώς προσφυγικό δρόμο αλλά αντίστροφα – αυτόν που ακολουθούν σήμερα χιλιάδες πρόσφυγες καθώς φθάνουν στα παράλια της Τουρκίας και κατόπιν περνούν στην Ελλάδα – ακολούθησαν περίπου 20.000 Έλληνες, κυρίως νησιώτες, στην προσπάθειά του να διαφύγουν τη Ναζιστική Κατοχή κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στήθηκαν στρατόπεδα προσφύγων στη Μέση Ανατολή και την Αφρική για να στεγάσουν δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες από την Ευρώπη που αναζητούσαν καταφύγιο. Οι Έλληνες πρόσφυγες διέφυγαν μέσω θαλάσσης κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες. Τούρκος κάτοικος στα παράλια της Μικράς Ασίας θυμάται: «Έδεσαν τα βαρέλια μεταξύ τους φτιάχνοντας αυτοσχέδιες σχεδίες και πέρασαν απέναντι. Μέσα στη θάλασσα επικρατούσε πανδαιμόνιο. Τρέξαμε όλοι να δούμε τον ερχομό των Ελλήνων». Η πείνα, τα αντίποινα των κατοχικών δυνάμεων και η συνέχιση του πολέμου, ήταν οι βασικές αιτίες που τροφοδότησαν το προσφυγικό ρεύμα.
 
Όλα τα παραπάνω τα αναφέρουμε για να διαλύσουμε αυτόν τον σκοταδισμό που είναι αποτέλεσμα άγνοιας ,υπέρμετρης ξενοφοβίας που αγγίζει τα όρια του ρατσισμού, θρησκευτική αντιπαλότητα και ανεξέλεγκτου θυμού σε οτιδήποτε είναι διαφορετικό.
Δεν είμαστε υπέρ του ανοίξαμε και σας περιμένουμε ,τουναντίον τα σύνορα της κάθε χώρας χαράχθηκαν για διαφυλάσσουν το Έθνος από κακόβουλες επιθέσεις οι παράνομες και κατά κύριο λόγο καθοδηγούμενες εισροές μεταναστών προσφύγων.
Δείτε το πρόσφατο παράδειγμα του Αφγανιστάν , οι Ταλιμπάν με μία κίνηση αιφνιδιαστική που πήραν την εξουσία της χώρας.
Κάποιοι έχουν ήδη προετοιμάσει την εξαγορά της ελπίδας και την προώθηση των Αφγανών  με παράνομους τρόπους και στη Χώρα μας.
Δυστυχώς τα οργανωμένα κράτη στα 4 σημεία του ορίζοντα αιφνιδιασμένα, μούδιασαν στην νέα εξέλιξη και ανέτοιμοι για ανάλογες καταστάσεις.
Το προσφυγικό φοβίζει αλλά τον φόβο τον αντιμετωπίζεις όταν υψώσεις το ανάστημα σου μπροστά του ,κατανοήσεις όλα τα δεδομένα και αντιδράσεις, αλλιώς λέγεσαι φυγόπονος και αφήνεις τα γεγονότα να δημιουργήσουν ανήκεστα προβλήματα.
 
 Η Μικρή Αμάλ, μια νεαρή προσφυγοπούλα, ξεκινά ένα ιδιαίτερο ταξίδι – μια επική περιπλάνηση που θα την οδηγήσει να διασχίσει την Τουρκία, και ολόκληρη την Ευρώπη. Για να βρει τη μητέρα της. Για να γυρίσει στο σχολείο. Για να ξεκινήσει μία νέα ζωή. Θα της το επιτρέψει ο κόσμος; Θα μπορέσει να καταφέρει αυτό που τώρα φαίνεται πιο αδύνατο από ποτέ;
Η επίσκεψη της δημιούργησε αντιφατικά αισθήματα. Ίσως το αισθητικό αποτέλεσμα είναι αποτρεπτικό.
Μια μαριονέτα τεραστίων διαστάσεων ,για συμβολικούς λόγους , που ως μαριονέτα έχει την έννοια της καθοδήγησης μάλλον επισκιάζει το μήνυμα που θέλει να περάσει.
Από αυτό μέχρι του σημείου να γίνονται διαμαρτυρίες γεμάτες οργή χλευασμό ενίοτε και λιθοβολισμού είναι για μελέτη από ειδικούς.
Σύμφωνα με αυτούς που την επινόησαν και την κατασκεύασαν είναι πολιτιστικό δρώμενο,ας το αντιμετωπίσουμε έτσι.
Εαν δεν μας αρέσει μια παράσταση ή το καστ που συμμετέχει σε αυτή, ή το μήνυμα που περνάει απλά δεν πάμε να το δούμε.
 

Κάποιοι και πιθανόν δίκαια την χαρακτηρίζουν ξόανο. Στα αρχαία χρόνια, απλό ξύλινο άγαλμα θεών, ομοίωμα,(μεταφορικά) ανόητος, κουτός άνθρωπος.

Σε καμία περίπτωση η AMAL δεν είναι ξόανο ως κάποιο  ομοίωμα Θεάς ,αλλά ούτε και με την έννοια του ανόητου, αφού είναι κούκλα ,στερείται νόησης και ψυχής.

Σε όλα υπερβολικοί , επιζητούμε αφορμή για να εκτονώσουμε τα χειρότερα αισθήματα που είναι καταπιεσμένα μέσα μας.

Έχουμε τόσα ξόανα που τα ανεχόμαστε και τα λιβανίζουμε γιατί έτσι μας βολεύει με όλα τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν την ανθρώπινη φύση, που η Amal μας πείραξε….

Άλλο κάτι προσβάλλει την αισθητική μου και άλλο συλλήβδην ότι αναπνέει, περπατάει κινείται  κατευθείαν στον καιάδα.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μην αφήσεις να εισβάλουν στη ζωή σου ξόανα όχι απαραίτητα ακραίοι